31 Οκτ Η χειρουργική αντιμετώπιση της ενδομητρίωσης στο παχύ έντερο βελτιώνει τη γονιμότητα
Άρθρο του Ι.Σούση, Ιατρού Αναπαραγωγής
Η χειρουργική επέμβαση σε γυναίκες που πάσχουν από ενδομητρίωση στο παχύ έντερο αυξάνει σημαντικά τη γονιμότητα μετεγχειρητικά, σύμφωνα με τα αποτελέσματα δευτερογενούς ανάλυσης των αποτελεσμάτων μελέτης Γάλλων ερευνητών.
Η μελέτη είναι μία από τις πρώτες που αξιολογούν την επίδραση της χειρουργικής επέμβασης στα ποσοστά εγκυμοσύνης στις γυναίκες που πάσχουν από ενδομητρίωση στο παχύ έντερο.
Η συνιστώμενη πρώτης γραμμής στρατηγική για την αντιμετώπιση των περιπτώσεων υπογονιμότητας που οφείλονται σε ενδομητρίωση είναι η υποβοηθούμενη αναπαραγωγή. Αποτελεί όμως αντικείμενο αντιπαράθεσης στην γυναικολογική κοινότητα καθώς δεν υπάρχουν πολλά και αξιόπιστα στοιχεία ώστε να συγκριθεί με τη χειρουργική αντιμετώπιση.
Η Ευρωπαϊκή Εταιρεία Ανθρώπινης Αναπαραγωγής και Εμβρυολογίας (ESHRE) έχει ανακοινώσει ότι δεν υπάρχουν στοιχεία που να δείχνουν πως η χειρουργική αντιμετώπιση της εν τω βάθει ενδομητρίωσης πριν την υποβοηθούμενη αναπαραγωγή θα βελτίωνε τα ποσοστά επίτευξης εγκυμοσύνης.
Στην παρούσα μελέτη αναλύθηκαν τα δεδομένα 55 γυναικών από την τυχαιοποιημένη δοκιμασία ENDORE («Λειτουργικά Αποτελέσματα της Χειρουργικής Διαχείρισης της εν τω Βάθει Ενδομητρίωσης που Εισχωρεί στον Ορθό) που διεξήχθη μεταξύ του Μαρτίου 2011 και του Αυγούστου 2013 και οι οποίες ήθελαν να μείνουν έγκυοι.
Το ENDORE ήταν μία έρευνα σχεδιασμένη έτσι ώστε να διαπιστωθεί αν η συντηρητική αφαίρεση των εστιών ενδομητρίωσης από το έντερο ήταν πιο αποτελεσματική από την τμηματική εκτομή του εντέρου σε γυναίκες με ενδομητρίωση του παχέος εντέρου.
Όλες οι γυναίκες είχαν εν τω βάθει ενδομητρίωση, που επεκτείνετο στο ορθό έντερο και ήταν σε απόσταση έως 15 εκατοστών από τον πρωκτό με εστίες που είχαν μέγεθος μεγαλύτερο από 20 χιλιοστά. Οι εστίες ενδομητρίωσης επεκτείνοντο τουλάχιστον στο μυϊκό στρώμα σε βάθος και μέχρι το ήμισυ της περιφέρειας του ορθού.
Είκοσι πέντε γυναίκες υποβλήθηκαν σε συντηρητική χειρουργική επέμβαση (ξυρίσματος ή εκτομή της εστίας ενδομητρίωσης) και 30 έκαναν ριζική χειρουργική αφαίρεσης του τμήματος του ορθού που έπασχε από ενδομητρίωση. Όλες οι χειρουργικές επεμβάσεις έγιναν από τον ίδιο γυναικολόγο. Οι γυναίκες παρακολουθήθηκαν για 50 έως 79 μήνες.
Από τις 36 ασθενείς που ήθελαν να μείνουν έγκυοι μετά από χειρουργική επέμβαση, 23 (63%) είχαν προσπαθήσει ανεπιτυχώς πριν από τη χειρουργική επέμβαση για περισσότερο από έναν χρόνο (η υπογόνιμη ομάδα). Μετά τη χειρουργική επέμβαση, 29 από τις 36 ασθενείς έμειναν έγκυοι (81%), ενώ κάποιες είχαν περισσότερες από μία εγκυμοσύνη (συνολικά 37 εγκυμοσύνες). Οι πιθανότητες μετεγχειρητικής σύλληψης βελτιώθηκαν με την πάροδο του χρόνου.
Πιθανότητες Εγκυμοσύνης Μετεγχειρητικά
| Στους 12 μήνες | Στους 24 μήνες | Στους 36 μήνες | Στους 48 μήνες |
| 33.4%(95% CI: 20.6-51.3%) | 60.6%(95% CI: 44.8-76.8%) | 77%(95% CI: 61.5-89.6%) | 86.8%(95% CI: 72.8-95.8%) |
Συνολικά, 17 γυναίκες έμειναν έγκυοι με φυσικό τρόπο και 12 χρησιμοποίησαν κάποια τεχνική υποβοηθούμενης αναπαραγωγής (εξωσωματική γονιμοποίηση, ενδομήτρια σπερματέγχυση ή δωρεά ωαρίων).
Εξετάζοντας τις 23 υπογόνιμες γυναίκες, τα τρία τέταρτα (17) μπόρεσαν να συλλάβουν και οι μισές κυήσεις ήταν φυσιολογικές (χωρίς κάποια μέθοδο υποβοηθούμενης αναπαραγωγής).
Συνολικά, 24 από τις 37 εγκυμοσύνες ήταν αποτέλεσμα φυσιολογικής σύλληψης. Οι γυναίκες που οι γιατροί τους συνέστησαν να προσπαθήσουν να συλλάβουν με φυσιολογικό τρόπο, έμειναν έγκυοι πολύ νωρίτερα από εκείνες που χρησιμοποίησαν κάποια τεχνική υποβοηθούμενης αναπαραγωγής.
Το δείγμα της μελέτης ήταν μικρό. Παρόλα ταύτα, τα ευρήματα είναι σημαντικά και θα αποτελέσουν ενδιαφέρουσα βάση για μελλοντικές μελέτες.
Η μελέτη αυτή έδειξε ότι σε γυναίκες που είναι υπογόνιμες λόγω εν τω βάθει ενδομητρίωσης του παχέος εντέρου, η ικανότητα να συλλάβουν φυσιολογικά αποκαθίσταται με χειρουργική επέμβαση.
Η βελτίωση της γονιμότητας των γυναικών αυτών μπορεί να οφείλεται στην αντιμετώπιση της δυσπαρεύνιας (έντονου πόνου κατά την επαφή) με αποτέλεσμα την αύξηση των σεξουαλικών επαφών και κατά συνέπεια την αυξημένη πιθανότητα σύλληψης.
Οι συγγραφείς δεν συνιστούν την χειρουργική επέμβαση ως πρώτη θεραπεία της υπογονιμότητας σε γυναίκες με τω εν τω βάθει ενδομητρίωση του παχέος εντέρου, καθώς χρειάζεται να γίνουν περισσότερες μελέτες. Αντίθετα, πρότειναν μία ισορροπημένη ενημέρωση των ασθενών για τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα των δύο επιλογών (χειρουργείο ή εξωσωματική γονιμοποίηση) ώστε οι ασθενείς να μπορούν να συμμετέχουν στην απόφαση της θεραπείας τους.
Διαβάστε περισσότερα:
https://academic.oup.com/humrep/article/33/9/1669/5059386?searchresult=1
No Comments