Βιοδείκτης του σπέρματος δείχνει τις πιθανότητες ενός ζευγαριού να αποκτήσει παιδί

16 Νοέ Βιοδείκτης του σπέρματος δείχνει τις πιθανότητες ενός ζευγαριού να αποκτήσει παιδί

Ερευνητές στο Πανεπιστήμιο της Μασαχουσέτης Amherst εντόπισαν έναν βιοδείκτη στο μιτοχονδριακό DNA σπέρματος, ο οποίος μπορεί να δείξει την γονιμότητα του άνδρα και τις πιθανότητες να επιτευχθεί εγκυμοσύνη στο ζευγάρι.

Ο δείκτης αυτός φαίνεται πως είναι χρήσιμος όχι μόνο για τα υπογόνιμα ζευγάρια, αλλά και για τον γενικό πληθυσμό και οι ερευνητές εκτιμούν ότι θα μπορούσε να δείχνει με μεγαλύτερη ακρίβεια την ανδρική υπογονιμότητα, σε σχέση με τις παραμέτρους του σπέρματος, στις οποίες βασιζόμαστε εδώ και χρόνια.

“Στην κλινική πρακτική, η διάγνωση της ανδρικής υπογονιμότητας δεν έχει αλλάξει εδώ και δεκαετίες. Αν και τα τελευταία 10-20 χρόνια έχει σημειωθεί τεράστια πρόοδος στην κατανόηση των μοριακών και κυτταρικών λειτουργιών του σπέρματος, η κλινική διάγνωση όμως δεν έχει ακολουθήσει τις εξελίξεις“, είπε ο Ρίτσαρντ Πίλσνερ, περιβαλλοντικός επιγενετιστής του UMass Amherst, ένας από τους ερευνητές της μελέτης που δημοσιεύθηκε στην επιστημονική επιθεώρηση Human Reproduction.

Ερευνητές διαφορετικών ειδικοτήτων χρησιμοποίησαν μετρήσεις στο εργαστήριο και στατιστικά μοντέλα.

Το μιτοχονδριακό DNA κληρονομείται από τη μητέρα και ο αριθμός αντιγράφων του μιτοχονδριακού DNA του σπέρματος (mtDNAcn) συνήθως μειώνεται κατά οκτώ έως 10 φορές κατά τη διάρκεια της σπερματογένεσης, για να διασφαλιστεί ότι είναι χαμηλό κατά τη γονιμοποίηση.

Προηγούμενες έρευνες έδειξαν ότι αυξημένες διαγραφές mtDNAcn και μιτοχονδριακού DNA (mtDNAdel) σχετίζονται με μειωμένη ποιότητα σπέρματος και χαμηλότερες πιθανότητες γονιμοποίησης σε άνδρες που είχαν απευθυνθεί σε κλινικές γονιμότητας.

“Το λογικό επόμενο βήμα ήταν να προσδιορίσουμε εάν η συσχέτιση μεταξύ των μιτοχονδριακών βιοδεικτών του σπέρματος και της γονιμοποίησης ισχύουν στον γενικό πληθυσμό”, είπαν οι ερευνητές.

Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν δείγματα σπέρματος από την προοπτική μελέτη Longitudinal Investigation of Fertility and the Environment (LIFE), στην οποία έλαβαν μέρος 501 ζευγάρια από το Μίσιγκαν και το Τέξας (2005-2009) και στόχο είχε να εξεταστεί η σχέση του τρόπου ζωής τους με τη γονιμότητα.

Ανέλυσαν το mtDNAcn και το mtDNAdel του σπέρματος σε 384 δείγματα σπέρματος και τη σχέση τους με την πιθανότητα εγκυμοσύνης εντός ενός έτους. Διαπίστωσαν ότι οι άνδρες με υψηλότερο mtDNAcn σπέρματος είχαν έως και 50% λιγότερες πιθανότητες να μείνει έγκυος η σύντροφός τους φυσιολογικά ανά μήνα προσπάθειας και 18% λιγότερες πιθανότητες εγκυμοσύνης εντός 12 μηνών.

“Είναι αξιοσημείωτο ότι διαπιστώσαμε πως υπάρχει ισχυρή, αντίστροφη σχέση μεταξύ των μιτοχονδριακών βιοδεικτών σπέρματος και του χρόνου έως την εγκυμοσύνη των ζευγαριών”, ανέφεραν οι ερευνητές. “Το μιτοχονδριακό DNA του σπέρματος φαίνεται ότι δείχνει κάποιο υποκείμενο φαινόμενο που επηρεάζει τη λειτουργία του σπέρματος.”

Απαιτείται περισσότερη έρευνα για να διαπιστωθεί ο ρόλος των αλλαγών που μπορεί να προκύψουν στο mtDNAcn και στο mtDNAdel, από ελαττωματικά μιτοχόνδρια ή κατεστραμμένο mtDNA.

Ένα επόμενο βήμα είναι να εξεταστούν οι παράγοντες που παίζουν ρόλο στις αλλαγές του μιτοχονδριακού DNA του σπέρματος και οι οποίες θα μπορούσαν να περιλαμβάνουν περιβαλλοντικές τοξίνες ή άλλες αιτίες φλεγμονής και οξειδωτικού στρες.

Μπορείτε να διαβάστε περισσότερα εδώ: https://academic.oup.com/humrep/advance-article-abstract/doi/10.1093/humrep/deaa191/5918336?redirectedFrom=fulltext